Ölmek Üzereyken Merhametli Ellerin Sayesinde Hayata Yeniden Tutunan Sevimli Dostlarımız!

İlgi, şefkat, sevgi bunları sadece insanlar değil hayvanlar da bekliyor. Nasıl tertemiz bir ortamda yaşamak istiyorsanız, onların da buna hakkı var. Sokak köpekleri diyerek kendimizden ve toplumdan uzaklaştırdığımız o sevimli dostlarımız, zaman içinde sefilliği ve açlığı sonuna kadar yaşar duruma gelmektedir. İşte şimdi paylaşacaklarım herkes için birer ibret vesilesi olmasını diliyorum. Çünkü bir hayvanı ölüme iten de, onu yeniden hayata bağlayan da bizleriz.

Yüzündeki acıya bakın, çektiği çileyi hissetmeye çalışın.

Her yeri yara bere içinde, bakışlarındaki yardım dilenme hissini yüreğim sızlayarak görüyorum. Ve sonraki hali işte bakın hayata nasıl da tutunmuş, mutluluk yüzünde, sağlıklı ve neşeli.

Bu sevimli dostumuzun şu boncuk gözlerine bir bakın.

Korkuya bakın, itilip kakılmanın vermiş olduğu horlanmaya bakın. Deri kemiğine birleşmiş bir vaziyette. Onun da sevgiye ilgiye ihtiyacı var. Mükemmel ellerin değdiği her yer gül bahçesi adeta. Şimdiki hali çok mutlu.

Miniğim benim, yüzü gözü görünmüyor bile, pislikten bakılmaz bir halde.

Kendi halince yaşamaya çalışmış ama ancak bu kadar olmuş işte. Bu sefaletinden kalbi temiz insanlar sayesinde kurtulmuş ve hayata yeniden başlamış adeta.

Neden onları anlamaya çalışmıyor kimse?

Dilinden kelimeler dökülmüyor diye mi? Oysa onların ne kadar ilgiye ve sevgiye ihtiyacı var görebiliyor musunuz?

Aman Allah'ım şu köpeğin haline bir bakın, içler acısı durumda.

Her yerine hastalık sarmış, bu yardım severler elini uzatmasaydı belkide birkaç güne ölecekti. Şimdiki haliyle ilk hali arasında dağlar var. Yüzündeki gülümsemeye bakın bir de, ne kadar hayat dolu ve mutlu değil mi?

Şu içler acısı duruma bir bakın lütfen. Hangi insan, hangi varlık bu durumu görüp de elini uzatmadan geçebilir?

Tanınmaz bir halde olan şu hale bir bakın! Ölümün kıyısında, ne ayakları belli, ne de yüzü, içim param parça oluyor inanın bunları yazarken bile.

Ah be yavrum, herkes mi vurdu sana tekmeyi? Kimse bir lokma da mı atmadı önüne?

Şimdiki gülen gözlerin hastalık ve pislikten yok mu oldu? Yapmayın ne olur yapmayın bunu onlara. İnanın birazcık ilgi her şeyi değiştirir.

Bunları tek tek bulduğumda sizler için derlemeye başladığımda, yüreğime büyük bir acı saplandı. Her yazdığım kelimede, her baktığım resimde ne kadar da insan olarak eksik yanlarımızın olduğunu gördüm. Acaba bu köpekler biz zor durumda olsaydık bize yardım etmez miydi? Ben adım gibi eminim ki hepsi canı pahasına bize koşardı. Lütfen biraz daha ilgi, sevgi ve şefkatle yaklaşalım onlara.