Hayatın tam da kendisi böyle değil mi? Çizimleri gördükçe "ne kadar da doğru bunlar" diyeceksiniz. Acı ama toplumuzun yaraları bunlar.
Asla hakkını savunamazsın; Doğruyu söylediğinde, seni suçlu durumuna sokarlar. Yaralarlar, acıtırlar, yaptığına yapacağına bin pişman ederler.
Emeğin bir türlü anlaşılmaz; Açlık, sefalet içinde bir hayat sürersin, hiçbir yaptığın şeye kıymet gösterilmez, onlarla yok olur ömrünüz. Ancak siz ölünce anlaşılır yaptıklarınız.
Birbirini anlayamaz insanlar; Çünkü anlamak için bir çaba göstermezler. Herkes kendi hayatını kurmuştur. Konuşma yoktur, sohbet bitmiştir, sevgiyi de arada atılan mesajlarla devam ettirdiğini sanırlar.
Kimin öldüğü önemsizleşmiştir; Çocuklar katledilirken, insanlar hayatların devam ederler. Bir adım yanında bomba düşer binlerce masum ölür ama herkes hayatına kaldığı yerden devam eder. Çünkü acıya alıştırmışlardır sizi.
Güzele bakmak sevaptır diye kandırırız kendimizi; Bilmeyiz ki bu da bir haramdır, zinadır, tacizdir. Herkes "ben böyleyim böyle giyinmeyi seviyorum" der. Öteki de "off yavrum böyle giymeseydin" der. "Hangisi suçlu" demiyorum. "Nefsimize yenik düşmüşüz" diyorum.
Yardımlaşmalar gösteriş olmuş; Seni çok yardımsever sansınlar istiyorsun. Aldattığında mutlu oluyorsun. Ölen ölsün, açlıktan sefaletten kırılsınlar umurunda değil. Tek derdin "helal olsun adama bak nasıl da yardım sever" desinler yeter.
Arkadaşlığı, çocukluğu unutmuşuz; Arkadaş kimdi? Dost kimdi? Seni anlayan biri var mıydı? Nereye gidiyoruz hiç düşündünüz mü? Hayallere kapılmış benliğimizi unutmuşuz. Acı bir hale düşmüşüz ama umursamaz olmuşuz.
Çok güzel olmuş elinize sağlık
YanıtlaSilYorumunuz icin tesekkurler
YanıtlaSil